ลับน้อง

...สิ้นสุดเสียทีนะ ชีวิตในรั้วโรงเรียน แต่อีกไม่นานก็ต้องก้าวเข้าไปอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย มันจะเป็นยังไงนะ ฉันนึกไม่ออกเลยจริง ๆ...

รถตู้คันโก้กำลังพาฉันและเพื่อน ๆ อีกสิบกว่าคนเข้าไปในเขตรั้วมหาวิทยาลัย เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่นี้ วันนี้เป็นวันสอบสัมภาษณ์นักศึกษาเพื่อเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัย ขณะรถตู้เคลื่อนผ่านประตูทางเข้าเข้ามาในเขตมหาวิทยาลัยหัวใจของฉันเหมือนจะเต้นเร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น ทุกคนในรถต่างหันมองออกไปนอกหน้าต่างรถเพื่อเก็บเกี่ยวบรรยากาศในมหาลัยแห่งนี้ จนกระทั่งรถตู้เคลื่อนเข้าไปใกล้อาคารที่จัดสัมภาษณ์ เสียงอึกกะทึก โหร้องก็ดังมาแต่ไกล เรียกร้องความสนใจจากฉันและเพื่อน ๆ ในรถได้เป็นอย่างดี พวกเราต่างมองไปที่ทางข้างหน้า เขากำลังตะโกนร้องอะไรกันหนอตรงสองข้างทางนั้น บ้างก็เต้นกันอย่างเมามัน บ้างก็ตะโกนร้อง บ้างก็กำลังเต้นกันอยู่ โอ้!!! ฉันเพิ่งเห็นบรรยากาศแบบนี้เป็นครั้งแรก ช่างน่าตื่นเต้นอะไรเช่นนี้ แบบนี้หรือป่าวที่เขาเรียกกันว่า "การรับน้อง"


รถตู้เข้ามาจอดตรงลานจอดรถ ฉันและเพื่อน ๆ ทะยอยกันลงจากรถ เพื่อนคนหนึ่งกำลังโทรตามรุ่นพี่ที่เรียนอยู่ที่นี่มาพาเราไปยังห้องสัมภาษณ์ เมื่อลงมาจากรถแล้วฉันเพิ่งสังเกตว่า ผู้คนที่อยู่ที่นี่มากเหลือเกิน ทั้งกลุ่มนักเรียนที่มาสัมภาษณ์ ทั้งรุ่นพี่ที่เรียนอยู่ที่นี่ที่พากันมารวมตัว เพื่อช่วยพาน้องๆ ไปยังห้องสัมภาษณ์ บางคนชูป้ายโรงเรียน บางคนชูป้ายจังหวัด เดินสวนกันไปสวนกันมาให้วุ่น รอได้สักพักพี่โรงเรียนของเราก็เดินมาพาเราไป พี่เขาพาไปที่ซุ้มๆ หนึ่งซึ่งเป็นซุ้มจังหวัดของเรา ที่นั้นฉันเจอเพื่อนต่างโรงเรียนที่มารอสัมภาษณ์อยู่เช่นกัน ทุกคนล้วนได้รับการต้อนรับ และดูแลอย่างดีโดยพี่ ๆ ทีฉันคิดว่าคงจะอยู่จังหวัดเดียวกัน พี่ ๆ ช่วยกันบริการน้ำ ขนมให้น้อง ๆ และคอยดูแลว่าถึงคิดสัมภาษณ์หรือยัง มีพี่บางส่วนกำลังเต้นกันอย่างสนุกสนานที่หน้าซุ้ม ซุ้มข้าง ๆ และซุ้มถัด ๆ ไปก็เช่นกัน ทั้งซุ่มโรงเรียน ทั้งซุ้มจังหวัด ทั้งซุ้มภาคกำลังแข่งกันตะโกนเรียกน้อง ตะโกนร้องเพลงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร บางทีฉันก้สงสัยว่าเขาจะแข่งกันตะโกนทำไม คงจะเจ็บคอมากหน้าดูเลยทีเดียว

เมื่อถึงคิวสัมภาษณ์พี่ก็มาตามให้เราไปยื่นเอกสาร และเดินไปส่งที่ห้องสัมภาษณ์ ช่างใจดีจริง ๆ ถ้าให้ฉันมาคนเดียว ฉันคิดว่าต้องเดินหานานแน่เลย เพราะคนเยอะมาก ๆ ฉันดูจากข้อมูลในเว็บแล้วเขารับนักศึกษามาสัมภาษณ์กว่าสองพันคน ไหนจะพี่ ไหนจะผู้ปกครองที่พานักเรียนมา รวมกันแล้วน่าจะประมาณสามพันกว่าคน สัมภาษณ์เสร็จก็เดินไปหาพี่คนเดิม แล้วพี่ก็พาเราเดินกลับมาที่ซุ้ม คนไหนจะกลับพี่ก็เดินไปส่งที่รถ และไม่ลืมชวนในน้อง ๆ มาเรียนที่นี่กัน บรรยากาศประทับใจตั้งแต่วันแรกอย่างนี้...มันก็น่ามาเรียนดีนะ ^^